روز شکرگزاری، یکی از مهم‌ترین اعیاد در آمریکا و کانادا است که ریشه عمیقی در تاریخ و فرهنگ این کشورها دارد. این عید با داستانی از صلح، دوستی و بخشش همراه است و با نام “Thanksgiving Day” شناخته می‌شود.
در آمریکا، روز شکرگزاری در آخرین پنجشنبه ماه نوامبر و در کانادا در دومین دوشنبه ماه اکتبر جشن گرفته می‌شود. روز شکرگزاری به‌عنوان یک روز خانوادگی شناخته می‌شود که مردم به دور یکدیگر جمع می‌شوند تا از نعمت‌ها و برکاتی که خداوند به آنها ارزانی داشته، سپاسگزاری کنند.
بیشتر بخوانید: تعطیلات عمومی و استانی در کشور کانادا
تاریخچه روز شکرگزاری
ریشه روز شکرگزاری به حدود چهارصد سال پیش بازمی‌گردد، زمانی که گروهی از مهاجران انگلیسی در سال 1620 به دلیل فرار از آزار و اذیت مذهبی، کشور خود را ترک کردند و با یک کشتی کوچک به سمت آمریکای شمالی حرکت کردند. پس از تحمل خطرات و سختی‌های فراوان، آنها در سواحل نیوانگلند، در شمال شرقی آمریکا، مستقر شدند. نجات یافتن از مرگ و رسیدن به سواحل آمریکای شمالی، اولین بهانه مهاجران برای برگزاری یک مراسم شکرگزاری بود.
دومین دلیل برای جشن شکرگزاری
بعد از ورود به آمریکای شمالی، مهاجران با زمستان سخت و سرمای شدیدی مواجه شدند. عدم آشنایی با روش‌های کشاورزی و عدم توانایی در کشت در زمین‌های یخ‌زده، آنها را در برابر خطر گرسنگی و مرگ قرار داد. به این دلیل، آنها به شکار پرندگان وحشی مانند بوقلمون پرداختند و از این طریق توانستند جان خود را از مرگ حتمی نجات دهند. این شکار موفقیت‌آمیز، بهانه دیگری برای سپاسگزاری از خداوند شد.
نقش بومیان منطقه در شکل‌گیری روز شکرگزاری
در آن سال سخت و سرد، بومیان منطقه که از وضعیت بحرانی مهاجران آگاه شدند، به یاری آنها شتافتند. قبایل بومی سرخپوست از جمله وامپانوگ‌ها، با محصولات کشاورزی مانند ذرت، لوبیا، کدو، و همچنین گوشت شکار مانند گوزن و ماهی، به کمک مهاجران آمدند. آنها این مواد غذایی را با مهاجران به اشتراک گذاشتند و با این اقدام، نه تنها جان آنها را از گرسنگی نجات دادند بلکه پایه‌های یک دوستی عمیق میان بومیان و اروپایی‌ها شکل گرفت.
تاریخ این رویداد را به عنوان نمونه‌ای نادر از همزیستی مسالمت‌آمیز میان سرخپوستان و مهاجران اروپایی به یاد دارد.
شروع رسمی جشن روز شکرگزاری
در بهار سال 1621 میلادی، بومیان و مهاجران که با کمک یکدیگر روش‌های کشاورزی را یاد گرفته بودند، موفق به برداشت محصول فراوانی شدند. به پاس این موفقیت و نجات از قحطی، رهبران مهاجران و سران قبایل بومی تصمیم گرفتند سه روز جشن برگزار کنند. این مراسم جشن، بهانه‌ای برای گردهمایی سالانه مردم و شکرگزاری از خداوند برای نعمت‌هایی بود که به آنها ارزانی شده بود. این رسم به مرور زمان به یک سنت ملی تبدیل شد و به عنوان “روز شکرگزاری” در تقویم ملی آمریکا و کانادا ثبت شد.
روز شکرگزاری امروز نیز به عنوان یک روز خانوادگی در آمریکا و کانادا گرامی داشته می‌شود. خانواده‌ها در این روز با برگزاری ضیافت‌های بزرگ و سرو غذاهایی مانند بوقلمون، کدو تنبل و پای سیب به شکرگزاری از خداوند و سپاسگزاری برای نعمات خود می‌پردازند.
این روز فرصتی است برای تقویت ارتباطات خانوادگی و دوستانه، و همچنین یادآوری اهمیت بخشش، همدلی و قدردانی از نعمات.
اگر مایلید با تاریخچه و جزئیات بیشتری از روز شکرگزاری آشنا شوید، با تابلو همراه باشید.
روز شکرگزاری: تاریخچه و تغییرات آن در گذر زمان
روز شکرگزاری یکی از مهم‌ترین و نمادین‌ترین اعیاد در آمریکا و کانادا است. این عید با ریشه‌های عمیق تاریخی و فرهنگی، نمادی از صلح، دوستی و بخشش بین مهاجرین انگلیسی و بومیان سرخپوست آمریکا است. با این حال، تاریخچه این عید، همان‌طور که از نامش پیداست، همواره ثابت و بدون تغییر نبوده است. این روز در طول زمان و با تغییرات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، دستخوش تحولاتی شده که آن را به شکل امروزیش درآورده است.
روز شکرگزاری در گردونه زمان
روایت‌های تاریخی نشان می‌دهند که پس از رسیدن مهاجران انگلیسی به سواحل آمریکای شمالی و کمک‌های بومیان منطقه، یک دوستی عمیق و ماندگار بین مهاجرین و سرخپوستان شکل گرفت. این دوستی حدود پنجاه سال به طول انجامید و به عنوان یکی از نادرترین نمونه‌های همزیستی مسالمت‌آمیز میان اروپایی‌ها و بومیان آمریکای شمالی شناخته می‌شود. اما چرخ تاریخ همواره در حال تغییر است. جنگ شاه فیلیپ (1675-1676)، جنگی بین مهاجرین پلیموت و سرخپوستان، به این دوستی پایان داد و هزاران سرخپوست و صدها تن از مهاجرین کشته شدند. این جنگ به جدایی و تفرقه بیشتر بین این دو گروه منجر شد و حتی روز شکرگزاری نیز از تأثیرات آن در امان نماند. با گذشت زمان، این روز نیز مانند بسیاری از مناسبت‌های تاریخی، مسیر خود را در تاریخ پیمود و تحت تأثیر تحولات سیاسی و اجتماعی، تغییرات زیادی را تجربه کرد.
روند تغییر روز شکرگزاری
روز شکرگزاری در آغاز، یک مراسم مذهبی و فرهنگی بود که ریشه در آداب و رسوم انگلیسی‌ها و بومیان داشت. مهاجران انگلیسی به همراه سرخپوستان در این روز گرد هم می‌آمدند تا از خداوند به خاطر نعمات و محصولات کشاورزی سپاسگزاری کنند. با این حال، با گذشت زمان و تغییر شرایط اجتماعی، این روز از ریشه‌های مذهبی خود دور شد. مهاجران با پس‌زمینه‌های مختلف فرهنگی، سنت‌های خود را وارد این روز کردند و با گذراندن اوقاتی خوش در کنار یکدیگر، این روز را جشن گرفتند.
در اواسط قرن نوزدهم، شهری شدن بیشتر جوامع و فاصله گرفتن اعضای خانواده‌ها از همدیگر برای زندگی در مناطق شهری، باعث شد که این روز بیش از پیش از ریشه‌های مذهبی خود فاصله بگیرد. این تغییرات اجتماعی به همراه تغییرات فرهنگی، روز شکرگزاری را به مناسبتی جهانی تبدیل کرد که بهانه‌ای برای گردهمایی خانواده‌ها و دوستان شد.
زمان و تاریخ ملی و رسمی شدن روز شکرگزاری
عید شکرگزاری در آغاز، زمان خاصی نداشت و در کشورهای مختلف از جمله آمریکا، کانادا، جزایر کارائیب، و چند کشور دیگر در زمان‌های متفاوتی برگزار می‌شد. اما در آمریکا، این عید در نهایت به عنوان یک روز ملی و رسمی اعلام شد. در اواسط قرن نوزدهم، “سارا هیل” که ادیتور مجله معروف “Godey’s Lady’s Book” بود، کمپینی راه‌اندازی کرد تا این روز را به عنوان یک روز ملی و رسمی در سراسر کشور اعلام کند. او پس از تلاش‌های فراوان توانست حمایت آبراهام لینکلن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا را جلب کند.
در 3 اکتبر 1863، لینکلن به طور رسمی روز شکرگزاری را در پنجشنبه 26 نوامبر اعلام کرد. با این حال، این تاریخ در طول زمان تحت تأثیر ریاست‌جمهوری‌های مختلف تغییر کرد. در نهایت، در سال 1941، رئیس‌جمهور فرانکلین روزولت، آخرین پنجشنبه نوامبر را به عنوان تاریخ رسمی روز شکرگزاری تعیین و به تصویب رساند.
نام‌گذاری روز شکرگزاری
روز شکرگزاری در آغاز به این نام شناخته نمی‌شد. این عید بیشتر به عنوان جشن برداشت محصول یا گاهی روز بوقلمون شناخته می‌شد. بعد از اینکه این روز به طور رسمی توسط کنگره آمریکا به عنوان روز شکرگزاری اعلام شد، نام رسمی “روز شکرگزاری” برای آن انتخاب شد و به تدریج در سراسر کشورها منتشر شد.
روز شکرگزاری در آمریکا
آمریکایی‌ها بر این باورند که روز شکرگزاری در سال 1621 با برداشت محصول و تقسیم آن بین مهاجرین بریتانیایی (پلیموت‌ها) و بومیان منطقه (سرخپوستان) آغاز شد. در اولین جشن شکرگزاری، 53 نفر از مهاجرین و 90 نفر از بومیان از جمله قبیله وامپانوگ شرکت داشتند. در این گردهمایی، مهاجرین با بوقلمون‌های شکار شده و محصولات کشاورزی و بومیان با گوزن‌های شکار شده، ماهی و صدف و محصولاتی مانند کدو و ذرت دور هم جمع شدند و به مدت سه روز به جشن و شکرگزاری پرداختند.
آمریکا و نماد روز شکرگزاری
تعطیلات در آمریکا همواره پر از نمادها و افسانه‌ها است و روز شکرگزاری نیز از این قاعده مستثنی نیست. علاوه بر محصولاتی مانند کدو، ذرت و جو، بوقلمون به عنوان نماد اصلی این روز شناخته می‌شود. انتخاب بوقلمون به عنوان نماد روز شکرگزاری از داستان شکار آن در سال‌های قحطی و گرسنگی ناشی می‌شود که مهاجرین را در سرمای شدید آمریکای شمالی نجات داد.
شروع جشن شکرگزاری در کانادا
روز شکرگزاری در کانادا داستانی متفاوت از آمریکا دارد. روایت شده است که در سال 1578، مارتین فروبیشر، کاشف انگلیسی، پس از نجات از سفر اکتشافی خود به گذرگاه شمال غربی، یک روز را به شکرانه نجات خود و خدمه کشتی‌اش جشن گرفت. این واقعه در سواحل نیوفاندلند رخ داد و 43 سال قبل از اولین روز شکرگزاری در آمریکا بود. این واقعه به عنوان نخستین جشن شکرگزاری در تاریخ کانادا شناخته می‌شود و از آن زمان تا به امروز، کانادایی‌ها هر ساله در دومین دوشنبه ماه اکتبر این روز را جشن می‌گیرند.
تاریخچه اعلام ملی شدن روز شکرگزاری در کانادا
روز شکرگزاری در کانادا، همانند آمریکا، تاریخ پیچیده و پرفراز و نشیبی دارد. این عید در کانادا برای اولین بار در سال 1578 توسط مارتین فروبیشر، کاشف انگلیسی، جشن گرفته شد. با این حال، فرانسویان مهاجر نیز سال‌ها بعد از ورود خود به کبک، روز شکرگزاری را به رسمیت شناختند و آن را به عنوان جشنی مهم برگزار کردند. در تاریخ 5 آوریل 1873، دولت کنفدراسیون کانادا، به دلیل شفای شاهزاده ولز از یک بیماری خطرناک، این روز را به‌عنوان تعطیلی رسمی اعلام کرد. با گذر زمان، پارلمان کانادا در سال 1907، تاریخ رسمی و ثابتی برای این روز تعیین کرد. اما در نهایت، از سال 1957، دومین دوشنبه ماه اکتبر به عنوان تاریخ رسمی روز شکرگزاری در کانادا به رسمیت شناخته شد. این روز نماد سپاسگزاری از نعمت‌ها و محصولات به دست آمده در فصل برداشت و گردهمایی خانواده‌ها است.
نمادهای جشن شکرگزاری در کانادا
جشن شکرگزاری در کانادا، برخلاف آمریکا، ارتباطی با مهاجران سال 1620 ندارد. بنابراین، نمادها و مناسبت‌های آن نیز کمی متفاوت است. از آنجا که کانادا در منطقه‌ای شمالی‌تر نسبت به آمریکا قرار دارد، برداشت محصول زودتر از ایالات متحده صورت می‌گیرد. به همین دلیل، جشن شکرگزاری در کانادا در پایان تابستان و اوایل پاییز برگزار می‌شود.
یکی از نمادهای رایج این جشن در کانادا، ظرفی به شکل قیف است که با محصولات فصلی پر می‌شود. این ظرف که نماد فراوانی و برکت در یونان باستان بود، امروزه نیز به‌عنوان نشانه‌ای از وفور محصولات کشاورزی در میز شکرگزاری استفاده می‌شود. همراه با این نماد، غذاهای سنتی مانند کدو تنبل، پودر ذرت و مرغ شکم‌پر نیز جزئی از تزیینات و وعده‌های غذایی این روز هستند. با این حال، بوقلمون همچنان پای ثابت میزهای شکرگزاری است. این سنت از مهاجرین پلیموت در آمریکا به فرهنگ‌های مختلف، از جمله کانادا، نفوذ کرده است.
مراسم روز شکرگزاری در کانادا
جشن شکرگزاری در هر کشوری آداب و رسوم خاص خود را دارد. مراسم‌های شکرگزاری در کانادا نسبت به آمریکا کمی متفاوت است و از اهمیت کمتری برخوردار است. جشن شکرگزاری در کانادا یک ماه زودتر برگزار می‌شود. در این روز، مردم کانادا با برگزاری رژه‌ها و فستیوال‌های مختلف و همچنین تزئین خانه‌های خود با محصولات پاییزی، این جشن را گرامی می‌دارند. این تزئینات، نشانه‌ای از فرا رسیدن فصل پاییز است.
غذاهای سنتی کانادایی نیز بخش مهمی از این روز را تشکیل می‌دهند. بوقلمون کبابی همراه با سس کرنبری، پای کدو تنبل، و انواع پوره‌ها از جمله غذاهای اصلی این روز هستند. روز شکرگزاری فرصتی است که اعضای خانواده‌ها دور هم جمع شوند، از لحظات خوب زندگی خود صحبت کنند و به سپاسگزاری از نعمت‌هایی که دارند بپردازند. بسیاری از کانادایی‌ها این تعطیلات را در طبیعت سپری می‌کنند و از زیبایی‌های طبیعی کانادا لذت می‌برند.
مراسم روز شکرگزاری در آمریکا
روز شکرگزاری در آمریکا با مراسم و آیین‌های مختلفی همراه است. یکی از مراسم‌های محبوب این روز، مسابقات فوتبال آمریکایی است که اولین بار در سال 1876 بین دو تیم هاروارد و پرینستون برگزار شد. علاوه بر این، رژه لباس‌های مخصوص و فستیوال‌های مختلف نیز بخش مهمی از این روز هستند. همچنین، گردهمایی آمریکایی‌ها و بومیان سرخپوست نیز به نشانه همبستگی دیرینه آنها در این روز برگزار می‌شود.
یکی از رویدادهای خاص روز شکرگزاری در آمریکا، حراج بزرگ فروشگاه‌ها است. فروشگاه‌های آمریکا و حتی کانادا به مناسبت این روز، اجناس خود را با تخفیف‌های ویژه عرضه می‌کنند. این سنت به نشانه تقسیم نعمت‌ها و داشته‌ها میان افراد جامعه است. هر رویداد خوشایند و اتفاق مثبت در طول سال نیز دست‌مایه جشن شکرگزاری آمریکایی‌ها می‌شود. این روز برای آنها فرصتی است تا از نعمت‌هایی که در زندگی دارند سپاسگزاری کنند و لحظاتی خوش در کنار خانواده و دوستان خود سپری کنند.
روز شکرگزاری در کدام استان‌های کانادا تعطیل است؟ آیا تعطیلی استانی است یا ملی؟
روز شکرگزاری در کانادا یک تعطیلی ملی به حساب می‌آید و در سراسر کشور جشن گرفته می‌شود. اما وضعیت تعطیلی رسمی در استان‌های مختلف کانادا متفاوت است. در برخی استان‌ها این روز به عنوان یک تعطیلی رسمی و عمومی در نظر گرفته می‌شود، در حالی که در سایر استان‌ها چنین نیست.
استان‌هایی که روز شکرگزاری در آنها تعطیلی رسمی و عمومی است شامل آلبرتا، بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، ساسکاچوان، انتاریو و نوا اسکوشیا هستند. در این استان‌ها، اکثر کسب‌وکارها، مدارس و ادارات دولتی تعطیل هستند و مردم فرصت دارند که این روز را به همراه خانواده و دوستان جشن بگیرند.
اما در استان‌هایی مانند جزیره پرنس ادوارد، نیوفاندلند و لابرادور، و نیوبرانزویک، روز شکرگزاری تعطیل رسمی محسوب نمی‌شود. با این حال، بسیاری از مردم همچنان این روز را گرامی می‌دارند و به شکل غیررسمی جشن می‌گیرند.
در مجموع، روز شکرگزاری در کانادا یک تعطیلی ملی است، اما وضعیت تعطیلی رسمی و عمومی در هر استان بسته به قوانین محلی متفاوت است. برخی از کانادایی‌ها از تعطیلی رسمی بهره‌مند می‌شوند، در حالی که دیگران ممکن است این روز را تنها به شکل غیررسمی جشن بگیرند.
کلام آخر
روز شکرگزاری در کانادا و آمریکا هرچند شباهت‌هایی دارد، اما تفاوت‌های فرهنگی و تاریخی میان آنها به وضوح دیده می‌شود. در آمریکا، این عید در آخرین پنجشنبه نوامبر برگزار می‌شود و ریشه آن به سال 1621 و مهاجرت بریتانیایی ها بازمی‌گردد که با کمک بومیان سرخپوست نجات یافتند. بوقلمون، رژه‌ها، مسابقات فوتبال و حراج‌های معروف “جمعه سیاه” از ویژگی‌های اصلی روز شکرگزاری در آمریکا است.
در کانادا، این عید در دومین دوشنبه ماه اکتبر برگزار می‌شود و بیشتر بر پایه سپاسگزاری از برداشت محصولات کشاورزی است. اولین شکرگزاری در کانادا به سال 1578 بازمی‌گردد، زمانی که مارتین فروبیشر از یک سفر اکتشافی نجات یافت. روز شکرگزاری در کانادا کمتر تجاری است و بیشتر به گردهمایی‌های خانوادگی و لذت از طبیعت اختصاص دارد.
در هر دو کشور، این روز به عنوان فرصتی برای سپاسگزاری از نعمت‌ها و قدردانی از خانواده‌ها گرامی داشته می‌شود. شکرگزاری به یک جشن جهانی تبدیل شده که ریشه در همبستگی، بخشش و قدردانی دارد.
دیدگاه‌ها